Dziennik ASMP07, 16 paź 17

Dynia Lun­ga di Napo­li pocho­dzi z Włoch. Ma wydłu­żo­ny kształt z roz­sze­rze­niem na jed­nym koń­cu, gdzie znaj­du­ją się nasio­na. Z zewnątrz ciem­no­zie­lo­na skór­ka z jaśniej­szy­mi smu­ga­mi. Miąższ — zwar­ty o pięk­nym ciem­no­po­ma­rań­czo­wym kolo­rze, w sma­ku bar­dzo słod­ki. Odmia­nę tą moż­na spo­ży­wać na suro­wo (sałat­ki, soki) lub prze­two­rzo­ną. We Wło­szech popu­lar­ną potra­wą jest pie­czo­na Lun­ga di Napo­li poda­wa­na z oli­wą i octem. Prócz cie­ka­we­go i boga­te­go sma­ku dynię war­to jeść rów­nież ze wzglę­du na jej war­to­ści odżyw­cze: jest nisko­ka­lo­rycz­na (10 dag to 28 kcal) oraz  boga­ta w wita­mi­ny i mine­ra­ły. Dynia zawie­ra dużo  B-karotenu (426 μg wita­mi­ny A w 100 g – co sta­no­wi poło­wę dzien­ne­go zapo­trze­bo­wa­nia u doro­słych), ma spo­ro pota­su (340 mg/100 g), wap­nia (21 mg), fos­fo­ru (44 mg) i wita­min z gru­py B, zwłasz­cza wita­mi­ny B2 (0,11 mg – ok. 10% dzien­ne­go zapo­trze­bo­wa­nia). Dodat­ko­wo jest zupeł­nie pozba­wio­na sodu. Ponad to wspo­ma­ga odchu­dza­nie. Dzia­ła odkwa­sza­ją­co na orga­nizm, wzmac­nia układ odpor­no­ścio­wy. I co waż­ne, nawet po ugo­to­wa­niu nie tra­ci cen­nych wła­ści­wo­ści. Dynia ma dość wyso­ki indeks gli­ke­micz­ny (IG=75), dla­te­go nie jest wska­za­na dla dia­be­ty­ków. 

Samej lunga di napoli nie znalazłam całego makro, goo.gl/LXkrwP tu masz kilka rodzajów (zucca) ale akurat lunga di napoli nie ma, tu jest podana tylko kcal jako 18 goo.gl/26KNtX więc musiałbyś z tych gatunków niskokalorycznych sobie dobrać. 

Mal, dziękuję za informacje - łącząc wiadomości z obydwu linków wychodziłoby, że Lunga Napoletana może mieć ok. 4.5 g ww/100, a netto ok. 2.8 g. I to mnie cieszy :-) Ajaczka, Tobie dzięki za wykład :-) Z tej mojej dyni (ponad 9 kg) wyszło trochę słoików z dynią w occie, placuszki i ciasto z mąką koko, dyniową, jajkami i erytrolem.