Miłośniczka słowa pisanego i wątków romantycznych. Miłość do książek udało mi się przekształcić w zawód i dziś jestem korektorką, ale mam siedzący tryb życia – z laptopem na kanapie, otoczona słownikami.

Odchudzanie zawsze było dla mnie czymś obcym, miałam ładną figurę i na pewno nie miałam w domu wagi. Aż kilka lat temu coś strzeliło i nim się zorientowałam, otuliło mnie zbędne 19 kg. Zaczęłam się źle czuć i wstydzić tego nadmiaru, więc zdecydowałam, że czas odkryć, jak wygląda życie z liczeniem kalorii, zmuszaniem się do ćwiczeń i ostrożnym wybieraniem między tym, co mam ochotę zjeść, a co powinnam. Kupiłam nawet wagę łazienkową, która wcale nie chciała współpracować...

4 sierpnia 2022 roku dowiedziałam się o KETO, 15 sierpnia zaczęłam stosować. Moi mentorzy (zupełnie tego nieświadomi, bo jestem tylko ich cichą fanką online) to Bracia Rodzeń i KetoKocur z żoną i bratem. Obejrzałam większość ich filmów, zrobiłam zalecane przez nich badania krwi, z których wyszło, czego mi brak. Uratowali mi codzienność, bo naprawdę miałam już dość ciągłego uczucia zmęczenia, senności i zastanawiania się, co jest ze mną nie tak.

Początkowo dziwnie było odstawić pieczywo i ziemniaki, choć nie miałam żadnego problemu, żeby się szybko przestawić. Obecnie testuję nowe smaki. Odkryłam, że uwielbiam tatara i wolę golonkę gotowaną od pieczonej, ale nadal szukam przepisu, który przekona mnie do wątróbki, bo jakoś z nią polubić się nie mogę. Bywa tylko, że tęsknię za chipsami, bo są moją słabością od najmłodszych lat, ale czasem sobie na nie pozwalam, bo czemu nie :)

Nie liczę kalorii. Czytam etykiety na produktach, jak uczy Kocurek. Słucham i uczę się swojego organizmu, jak tłumaczą Bracia. Jem trzy posiłki dziennie lub jeden – w zależności od tego, czego domaga się mój organizm. Waga wreszcie powoli schodzi, samopoczucie wraca, wyniki krwi się poprawiły i myślę, że słowo KETO zostało wymyślone, by nazwać mój kulinarny gust, bo odkąd pamiętam, zawsze wolałam mięso od słodyczy ;)