Dziennik djtarpan, 10 lis 21

Hej Gating, nie wiem gdzie Ty widziałeś hipokryzję w moich słowach. Ja zrobiłem wszystko co w mojej mocy żeby nie trafić do szpitala. Jak tylko wystąpiły u mnie pierwsze objawy to praktycznie połowę diagnostyki przeprowadziłem sam na własną rękę. Lekarze byli w szoku jak w karetce przywiozłem świeże badania z przed paru dni. Niestety nie udało mi się zapobiec najgorszemu, a z utraty krwi sam się nie wyleczę. Trzeba było widzieć minę lekarza gastrologa u którego dobę po pierwszym krwawieniu robiłem prywatnie gastroskopię. On nic nie znalazł, kiedy zacząłem mu tłumaczyć co i jak i pokazałem mu morfologię, to zaczął traktować mnie jak wariata i zaczął sugerować że może mam mało żelaza w diecie. Cztery dni później przeprowadzał u mnie kontrolną gastroskopię po zabiegu, po tym jak dwa dni po wizycie u niego zabrała mnie karetka. Minę miał jakby zobaczył ducha. To że jestem w jednym kawałku zawdzięczam dwóm rzeczom. Po pierwsze szpital Wojewódzki strajkował kiedy zaniemogłem. A zawsze karetka jedzie do niego z mojej lokalizacji. Po drugie, cały czas patrzyłem lekarzom na ręce i nie bałem się wdawać w dyskusję nawet z profesorem. Chirurgów już swędziały ręce a tak naprawdę to nikt nie potrafi mnie zdiagnozować, ani zapewnić że operacja cokolwiek zmieni. Kiedy karetka zabierała mnie za pierwszym razem i powiedzieli że jadą do Akademickiego a nie do Wojewódzkiego to cieszyłem się jak dziecko z dobrego prezentu. Jednak zdania o lekarzach nie zmieniam. Gdyby nie negowali tego co próbowałem im przekazać, to bym nie wrócił do nich po niecałych dwóch dniach w jeszcze gorszym stanie. Na szczęście na drugim oddziale (w akademickim mają 4 oddziały chirurgii) była bardziej kumata ekipa i dzięki temu teraz z Wami piszę i zdrowieję bez komplikacji. 

Wiele można mi zarzucić. Jestem uparty, krnąbrny, pyskaty. Jestem strasznym gadułą i potrafię być upierdliwy. Czasami przeklinam i potrafię pocisnąć jak mi puszczą nerwy, ale zawsze i to absolutnie zawsze jestem szczery. Często do bólu szczery. Te moje przygody też na pewno mają wpływ na moją psychikę i charakter. Powiem Ci że jak tylko wróciło mi libido po wyjściu ze szpitala (gdzieś tak jak hemoglobina przekroczyła 11,5) to miałem chęć pojechać do jakieś ekskluzywnej panienki do towarzystwa. Ostatecznie się rozmyślałem. Stwierdziłem że przy tych cenach, lepiej poczekać aż hemoglobina wróci do normy do mojego normalnego poziomu (czyli minimum 15,5), żeby móc lepiej wykorzystać ten czas 😆 Fakty są takie że nikt nie wie co mi jest. Rokowania są następujące. Mogę dożyć 100 lat, ponieważ jak stwierdził jeden profesor który kiedyś mnie badał, mam niskie ciśnienie, serce jak koń, zdrowie też jak koń. Zero nałogów, zero uczuleń oraz zaskakująco szybko się regeneruję po moich szpitalnych przygodach, więc jestem potencjalnym kandydatem na stulatka. Z drugiej strony, nikt nie wie co mi jest, jak to leczyć, jak temu zapobiegać i czy to może nawracać. Jak widać wróciło po prawie 11 latach. Czyli równie dobrze jak mnie dopadnie gdzieś gdzie nie będzie możliwości wezwania pomocy na czas, mogę odejść z tego świata w dowolnym momencie. Jak to określiła sąsiadka: "jak bąbel na wodzie". Trochę ryje psychikę taka perspektywa prawda? Dlatego potem człowiek ma takie przyziemne pomysły, bo po wyjściu ze szpitala zdałem sobie sprawę że nie pamiętam kiedy ostatni raz byłem z kobietą, a chciałbym sobie jeszcze pobrykać trochę za życia, póki libido dopisuję i póki jestem w śród żywych 😜 

Tak wiem, wiem że nie jestem do końca normalny 😜 No ale co zrobić. Nie ma ludzi idealnych 😂😎 

Gościu weź w końcu ogarnij, że Twoje wypociny nikogo nie interesują, a poziom Twojego niezaspokojenia seksualnego w szczególności 🤦‍♀️ 

To po co tutaj przychodzisz i to czytasz? Może mam ochotę pisać sam dla siebie 🖕