Dziennik Dragon_84, 26 sie 22

W życiu prywatnym jestem osobą bardzo zamkniętą. Lubię być oficjalny, regulaminowy, nie skracam dystansu z ludźmi. Bardzo lubię luz i uśmiech, jaki jest w zachodnich społeczeństwach, ale sam nie potrafię taki być. Lubię filmy Franka Capry, gdzie wszyscy siedzą razem, wszyscy wszystkich lubią, tolerują, aprobują, każdy robi to, co chce i nikt nikomu w tym nie przeszkadza (polecam oscarowy film 'Cieszmy się życiem' z 1938 roku), ale sam taki być nie potrafię. Zarejestrowałem się tutaj, aby, anonimowo wprawdzie, trochę się otworzyć, napisać tak, jak jest, zwierzyć się i opowiedzieć to, czego nie opowiadam swojej rodzinie i znajomym. Nikomu jakoś szeroko nie mówię ile ważę, że bolą mnie plecy, że nie mogę przejść kilkuset metrów bez zadyszki, że się wstydzę, że jak pozmywam naczynia, to jestem tak spocony, że muszę usiąść pod wiatrakiem itd. itp. Chciałem to zrobić tutaj. Wybrałem do tego miejsce, które wydawało się być idealne - fat, czyli osoby otyłe i secret - pewna tajemnica. Gdzie, jak nie tu, powinienem zostać zrozumiany. Ale popełniłem błąd. Dzięki temu utwierdziłem się w przekonaniu, że moja dotychczasowa życiowa postawa, ta zamknięta i zdystansowana, jest słuszna. Że trzeba trzymać zdrowy dystans, nie otwierać się, a swoje słabości zostawiać dla siebie, by nie były one potem orężem i argumentem dla innych. Rozumiem teraz tych homoseksualistów, którzy mówią, że z największą nietolerancją i homofobią spotkali się we własnym środowisku :)

Dlatego koniec z dziennikiem. Zostanę sobie na tej stronie, będę się ważył, tak jak codziennie to robię, i to wpisywał, a dopiero w niedzielę będę wrzucał wpis z kalorycznością z całego tygodnia. Ewentualne inne notatki będą czysto techniczne. Okazuje się, że niewiele jest tu osób bardzo otyłych, które rozumieją ten kłopot, a z osobami ze zwykłą nadwagą nie znajdę porozumienia, tak jak syty nie zrozumie głodnego. Myląca jest też nazwa strony. Powinna się nazywać overweightsecret, nie doszłoby wówczas do nieporozumienia :) Tym, którzy mi dopingują, rozumieją mój tok myślenia i obserwują, bardzo dziękuję i mam nadzieję, że tu zostaną.

Kiedyś założyłem sobie takiego bloga, gdzie też pisałem o swoich postępach w diecie. Wtedy ta dieta była mniej restrykcyjna, bo polegała na tym, aby jeść wszystko, ale mało, więc często idąc do pracy, kupowałem sobie drożdżówkę. Oczywiście zaraz pojawiły się komentarze, że jak to, że odchudzanie, a tutaj drożdżówka? :) Kojarzy mi się taka przypowieść i nią zakończę:

Przez pustynię wędrowali ojciec z synem. Obaj prowadzili osiołka. Najpierw ojciec jechał na osiołku, a syn szedł obok. Przechodzący ludzie wyrzekali: „Jaka bezduszność! Chłopak ledwo nogami powłóczy, a ojciec sobie jedzie!”. Więc zamienili się miejscami – syn jechał na osiołku, a ojciec szedł obok. Ludzie nie mogli się nadziwić: „Jaka bezduszność! Siedzi sobie jak na latającym dywanie, a zmęczony ojciec idzie obok!”. Usiedli na osiołku obaj. „Jak można w ten sposób męczyć zwierzę!”. Zsiedli z osiołka i szli obok niego. „Po co wam ten osioł, skoro go nie używacie!”

168,9 kg Do tej pory straciłeś: 1,1 kg.    Wciąż do stracenia: 38,9 kg.    Zastosowanie diety: 100%.